Antena do odbioru telewizji naziemnej DVB-T2

  Wraz z nadejściem naziemnej telewizji cyfrowej, pojawia się wiele pytań odnośnie warunków do jej odbioru. Na pewno konieczny jest dekoder MPEG4 (od 2022r. HEVC), który może już być zamontowany w nowym telewizorze lub podłączony do niego przez zewnętrzne gniazdo AV.
Skoro chodzi o telewizję naziemną, to musi być antena zewnętrzna. Po, mimo, że w sprzedaży jest wiele różnych typów anten, niektóre nawet oznaczone do odbioru telewizji DVB-T (DVB-T2), to trzeba wiedzieć, że to tylko chwyt reklamowy. Antena do odbioru cyfrowej telewizji naziemnej, niczym się nie różni od anten przeznaczonych do telewizji analogowej. Nie ma żadnych specjalnych wymagań dla konstrukcji anteny, czy wzmacniacza antenowego. Znaczy to, że jeśli nasza dotychczasowa antena prawidłowo odbiera kanały analogowe to i z sygnałem cyfrowym nie będzie problemu.

Telewizja cyfrowa w Polsce.

Dekoder DVB-T2

  Lepsza jakość odbioru sygnału cyfrowego, może robić wrażenie, że są nawet niższe wymagania co do anteny. Przy dobrej lokalizacji odbiór DVB-T będzie możliwy nawet na antenie pokojowej. Jednak, gdy mieszkamy daleko od nadajnika lub gdy na kierunku odbioru stoją przeszkody w postaci drzew lub innych budynków, trzeba zainwestować w dobrą antenę. Parametry anteny mające wpływ na odbiór to:

• Kierunkowość
• Zysk (wzmocnienie)
• Odporność na zakłócenia

  Dobra kierunkowość anteny, zapewnia silny sygnał z jednego kierunku i eliminację sygnałów zakłócających z innych kierunków, pochodzących z odległych nadajników. Antena o dobrej kierunkowości jest bardzo rozbudowana, posiada przed dipolem kilka direktorów, wzmacniających sygnał. Taka antena przeznaczona jest do odbioru w bardzo złych warunkach, np. w górach, w lesie, przy gęstej zabudowie oraz daleko od nadajnika. Dla odbioru telewizji z kilku nadajników, można stosować rozbudowane systemy antenowe, w skład, których wchodzą dwie lub więcej anten, wycelowanych na konkretne nadajniki i połączone razem do jednej zwrotnicy. Wymiary dipola i direktorów są tak dobrane, aby uzyskać najlepszy zysk dla wąskiego zakresu kanałów.
W niektórych miastach stosuje się polaryzacje pionową i poziomą. Aby nie łączyc dwóch anten, można kupić jedną z dwoma dipilami w róznych polaryzacjach.

  Przeciwieństwem anteny kierunkowej jest antena szerokopasmowa. Jest ona tańsza, mniej rozbudowana i zalecana tylko w miejscach silnego sygnału z nadajnika. Dodatkowo można na jednej antenie odbierać sygnał z kilku nadajników, emitowany pod innym kątem. Takie anteny są powszechnie stosowane w dużych miastach, gdzie jest odbiór z kilku mocnych nadajników. Anteny szerokopasmowe mogą być bardzo małych rozmiarów, są zwykle estetyczne i nie szpecą elewacji budynków.

  Obecnie standardowo anteny wyposażone są we wzmacniacz antenowy. Miniaturowy, niskoszumowy wzmacniacz, montowany jest bezpośrednio w obudowie anteny. Zasilanie podawane jest tym samym przewodem antenowym, z dodatkowego zasilacza znajdującego się w mieszkaniu odbiorcy. W puszkach antenowych można montować, zamiennie wzmacniacze o różnym współczynniku wzmocnienia. Wzmocnienie dobiera się zależnie od odległości anteny od nadajnika. Do odbioru z odległych przekaźników wybiera się najmocniejszy wzmacniacz. Błędem jest stosowanie takiego wzmacniacza w miejscu, gdzie jest silny sygnał. Zwykle efekt jest zupełnie odwrotny. Zbytnio wzmocniony sygnał ulega przesterowaniu. Objawia się to na ekranie w postaci przechodzących pasów, wyginania obrazu, a dla pakietów cyfrowych efektem zatrzymywaniem fragmentów obrazu i pikselowaniem.
Wzmacniacz może poprawić słaby odbiór, gdy sygnał z anteny jest zbyt słaby, jednak przy złej antenie, wzmacnia on również szumy i inne sygnały zakłócające.

  Przy odbiorze programów cyfrowych nie ma problemów odbić, śnieżenia i wyginania obrazu. Zamiast tego mogą pojawić się zakłócenia w postaci zatrzymanych klatek lub fragmentów obrazu. Ten dokuczliwy efekt wynika ze specyfiki działania kompresji MPEG4. (lub H.265 HEVC) Dekoder potrafi korygować błędy przekazu. Jeśli na czas nie otrzyma informacje o treści danego półobrazu, odtwarza ją przez porównanie poprzednich klatek. Jeśli kolor danego fragmentu obrazu nie różni się w kolejnych klatkach, to widz w ogóle nie dostrzeże błędów transmisji. Gdy nastąpi zmiana sceny, a tuner przez chwilę nie odbierał bieżącego sygnału, to dekoder na całym ekranie lub na jego fragmentach wyświetla zatrzymane fragmenty poprzednich scen.
Jakość obrazu zależy od szybko zmieniającej się dynamiki sceny i głębokości kompresji. Wolno zmieniający się obraz, nawet w wysokiej rozdzielczości jest dokładniej odwzorowany niż film z dynamiczną akcją. Jeśli tuner MPEG4 (lub H.265 HEVC) nie nadąża dekodować odbieranego sygnału, może to się objawiać, brakiem płynności ruchów i duchami za szybko zmieniającymi się fragmentami obrazu. Głębokość kompresji, to zamierzona utrata, małoistotnych informacji o treści przekazywanego obrazu. Czym więcej informacji jest przekazywanych w ramach jednego multipleksu tym wyższy współczynnik kompresji i gorsza jakość przekazu.
W Polsce obowiązującym systemem przekazu cyfrowego jest MPEG4 (od 2022r: H.265 HEVC). Jest on bardziej inteligentny od stosowanego w innych krajach Europy MPEG2. Algorytm kodowania, wybiera tylko istotne informacje o treści obrazu. Potrafi dekodować otrzymany sygnał nie zawierający małoistotnych danych i powtarzających się fragmentów obrazu w kolejnych scenach. Najniższa kompresja MPEG4 umożliwia przesył w jakości HD. Multipleks z kilkoma programami w wysokiej rozdzielczości przekazuje tyle samo informacji, co podobne programy w standardowej rozdzielczości i kompresją MPEG2 lub jeden kanał analogowy.

 Rozważania te dowodzą, że warto zainwestować w dobrą antenę. Szczególnie przy złych warunkach odbioru, odległej stacji nadawczej, niekorzystnym ukształtowaniu terenu wybierać dobre anteny kierunkowe.