Telewizory LED

Nowa czy stara technologia?

  Najpopularniejsze obecnie, bardzo cienkie telewizory określane są przez marketingowców jako: Telewizory LED. Taka nazwa mogłoby sugerować, że mamy do czynienia z zupełnie nową technologią. Tak wcale nie jest, nowy telewizor bardzo niewiele różni się od starszych telewizorów LCD. Matryca LCD jest taka sama, zmienił się tylko sposób jej podświetlania. Zamiast rzędów świetlówek są tu listwy diód świecących. Kolor i barwa ekranu nie zależą od rodzaju użytych diód LED, tylko od matrycy LCD umieszczonej z przodu ekranu, która działa jak filtr barwny przepuszczając lub blokując białe światło emitowane przez diody LED.

Jako źródło światła do podświetlania stosuje się zazwyczaj diody Power LED o barwie 6500 K (zbliżona do kolory białego)

 

Czy zatem prawdziwe telewizory LED nie istnieją?

 Prawdziwy ekran LED można spotkać w wielkoekranowych bilbordach. Ekran ułożony jest tysięcy pojedynczych diód LED pogrupowanych w trójki RGB. Patrząc na bilbord z dużej odległości, nie rozróżniamy świecenia poszczególnych diód, w kolorach czerwonym, zielonym i niebieskim, tylko widzimy łączna barwę ekranu.

Podobnie jest w telewizorach OLED, tu o naturalnej barwie decydują same diody organiczne LED, a nie matryca LCD. Jednak telewizory OLED nie są zbyt popularne i klienci muszą na tą technologie jeszcze poczekać.



Czy telewizor LCD z podświetlaniem LED jest lepszy od podświetlania świetlówkami CCFL?

podświetlanie LEDRóżnica jest niewielka, a czasem nawet obraz jest gorszy niż w tradycyjnym LCD z świetlówkami.

Zaleta podświetlania LED to głównie obniżenie kosztów produkcji. Matryce robione w tej technologii są dużo cieńsze, dlatego telewizor jest lekki i ma bardziej nowoczesny wygląd. Same diody LED są trwalsze niż świetlówki CCFL, ich czas pracy może być nawet o 30 tysięcy godzin dłuższy. W stosunku do swoich poprzedników matryce z podświetlaniem LED zużywają mniej energii, czyli są bardziej ekonomiczne.

Zmiana rodzaju podświetlania nie poprawiła znanych wad ekranów LCD, jak mniejszy kąt widzenia i błędne odtwarzanie czerni. Te niedoskonałości sprawiają, że oba rodzaje matryc LCD, dają gorszy obraz niż na telewizorach plazmowych. Słabym punktem tej technologii jest sama matryca LCD, nie jest ona źródłem światła, a tylko rodzajem filtra, który zmienia barwę światła białego lub całkiem je blokuje. Klika warstw polaryzatorów i filtrów sprawia, że obraz widziany na ekranie pod pewnym katem, jest dużo gorszy niż oglądany z przodu. Na takim telewizorze nigdy nie uzyskamy takiej głębi czerni jak na panelu plazmowym. Większość telewizorów z matrycą LCD, jest stale podświetlane, mimo że na ekranie powinna być ciemna scena. Pozorną czerń uzyskuje się przez blokowanie poszczególnych pikseli na matrycy, tak aby nie przepuszczały światła.

Problem świecenia ekranu w miejscach gdzie powinien być wygaszony, rozwiązywano częściowo w starszych telewizorach LCD, przez ogólne obniżanie jaskrawości wszystkich świetlówek. Efekt ten określa się mianem: dynamiczny kontrast. Jednak, gdy połowa ekranu powinna być ciemna, a druga jasna to wada ta była wyraźnie widoczna. W podświetlaniu LED nadal najczęściej stosuje się ogólną zmianę świecenia wszystkich diód, bo takie rozwiązanie jest najtańsze. Miejscową regulację intensywności podświetlenia spotkać możemy tylko w nielicznych droższych modelach. Poniżej opiszemy kilka typowych sposobów rozmieszczenia diód LED i ich sterowania:


Podświetlenie matrycowe LED ze strefowym wygaszaniem (local dimming)

strefowe wygaszanie LEDPodświetlanie matrycowe to takie, w którym diody świecące rozmieszczone są na całej powierzchni z tyłu matrycy. Telewizor nie jest już tak cienki jak z matrycą z podświetlaniem krawędziowym, jednak ma te przewagą że cały ekran jest oświetlony bardzo równomiernie.

Stosuje się tu dwie odmienne technologie sterowania. Najbardziej popularne jest podświetlanie stałe, gdzie jaskrawość oświetlania zmienia się jednakowo dla całej powierzchni ekranu lub podświetlanie z strefowym wygaszaniem (local dimming).

To drugie rozwiązanie daje wyraźną poprawę kontrastu i jakości odtwarzania kolorów. W najdroższych modelach, w skład podświetlania wchodzi do 1792 diód połączonych w 224 segmenty. Każdy segment może niezależnie zmieniać intensywność świecenia, dostosowując je do żądanego odwzorowania barwy na ekranie. Dla większości wyświetlanych scen jest to zupełnie zadawalająca jakość. Mimo to mogą wystąpić błędy, gdy treść obrazu zawiera bardzo małe szczegóły o zmiennej jaskrawości. Wokół nich pojawiają się aureole określane mianem: "efektu halo".

Czyli nawet tak precyzyjne sterowanie strefami ekranu nie dorówna dokładnemu sterowaniu poszczególnych pikseli jakie mamy, na przykład w panelach plazmowych lub OLED.


Podświetlenie krawędziowe LED

podświetlanie krawędziowe LEDAby uzyskać bardzo cienkie telewizory, producenci coraz częściej wybierają ekrany z podświetlaniem krawędziowym LED. Warstwa na której znajdują się diody nie musi być z tyłu za matrycą tylko na jej krawędziach. Światło w miarą równomiernie rozprowadzane jest po powierzchni za pomocą płyty rozpraszającej.

Mimo swojej niedoskonałości ten typ ekranu zyskuje największa popularność. Koszt produkcji jest najniższy, a efekt dla użytkownika całkiem zadowalający. Klienci chętniej wybierają bardzo cienkie telewizory, których grubość nie przekracza 2,5 cm, mimo że dla wystroju mieszkanie nie ma to większej różnicy, nić nieco grubsze telewizory z pełnym podświetlaniem ekranowym.

Podświetlanie krawędziowe ma jednak swoje wady. Dostrzec je można najczęściej na ciemnych scenach filmów. Powierzchnia ekranu nie ma równomiernej czerni, czym bliżej krawędzi tym jaskrawość jest wyższa. Dodatkowo mogą występować inne błędy w postaci obszarów o zmiennej jaskrawości, tzw. "efekt clouding" Takie nienaturalne obłoki mogą pojawić się na ciemnym tle w wyniku niedoskonałości płyty rozpraszającej światło lub niejednakowej intensywności diód świecących.


Podświetlenie krawędziowe LED ze strefowym wygaszaniem

Efekt strefowego wygaszania można zastosować również w podświetlaniu krawędziowym. Listwy z diodami umieszczone są na dole i górze ekranu, i połączone są w grupy. Można niezależnie sterować intensywnością ich świecenia. W zależności od jakości mogą być 4 listwy LED lub jeszcze więcej stref.

Jest to kompromisowe rozwiązanie, które daje użytkownikowi wrażenie poprawy kontrastu, a jednocześnie nie tak drogie jak pełne sterowanie ekranowe podświetlaniem LED (Full LED).


LED RGB

podświetlanie matrycy LED RGBNajnowszą odmianą technologii podświetlania matrycy jest LED RGB. Diody rozmieszczone są na całej powierzchni z tyły za matrycą. Zamiast pojedynczych diod świecących w kolorze białym, stosuje się trójki zawierające kolory RGB (Red, Green, Blue) . Podobnie jak w rozwiązaniach Full LED, diody mogą być niezależnie sterowane, dostosowując intensywność świecenia i barwę do koloru wymaganego w danym miejscu matrycy.

Efekt zadawala już najbardziej wymagających użytkowników. Na ekranie jest pełna gama kontrastu i głęboka czerń spotykana dotychczas tylko na telewizorach plazmowych.

Telewizory LCD s podświetlaniem LED RGB pojawiły się najwcześniej w salonach firmowych Sharp i SONY, niestety są jeszcze bardzo drogie.



Awaryjność telewizorów LED

Według zapewnień producentów, diody LED zastosowane w podświetlaniu powinny być dużo trwalsze od świetlówek CCFL. Są one bardziej ekonomiczny źródłem światła i dodatkowo dają możliwość strefowego sterowania, czyli nie potrzeba intensywnie oświetlać miejsc, które powinny być ciemne.

Praktyka dowodzi jednak, że tak samo jak starsze telewizory LCD, również te ulegają awariom. Nie znaczy to, że sama technologia jest gorsza, tylko że producenci konkurują ze sobą, nie tylko jakością, ale również oferowana ceną.

wymiana procesoraDążenie do obniżenia kosztów produkcji i miniaturyzacji podzespołów odbija się na trwałości całego telewizora. Zupełnie zmieniła się technologia produkcji. Oprócz matrycy, nowoczesny telewizor składa się z dwóch lub trzech bloków, w których zastosowano układy wysokiej skali integracji montowane na płycie powierzchniowo, w technologii BGA lub SMD. Większość uszkodzeń powoduje konieczność wymiany całego bloku. W warunkach serwisowych nie uda się wymienić procesora na płycie głównej lub nawet samych kulek BGA pod układem, bo konieczne są tego warunki laboratoryjne i drogi sprzęt.

Awaryjność nowoczesnego sprzętu wynika z gorszych warunków chłodzenia. Z powodu miniaturyzacji nie ma miejsca na radiatory, które odprowadzają ciepło od układów, dlatego te się przegrzewają i ulegają uszkodzeniu.

Dla obniżenia kosztów produkcji, cały montaż bloków wykonują automaty. Wszystkie elementy montowane są powierzchniowo, praktycznie na stałe przyklejone do płyty. Nawet serwisy autoryzowane producenta nie naprawiają bloków, tylko wymieniają całość.

Dla klienta oznacza to, że naprawy są dużo droższe niż w starych telewizorach, gdzie każdy element można było wymienić nawet na miejscu u użytkownika.

Czym bardziej skomplikowany telewizor, tym więcej zawiera podzespołów i większe prawdopodobieństwo uszkodzenia jednego z nich.

Producenci przyzwyczajają nas, że nowoczesny sprzęt to jednorazówka. Gdy telewizor po raz pierwszy trafi do naprawy, podstawowy problem to oszacowanie kosztów. Uszkodzenie na płycie głównej lub stłuczona matryca może być całkiem nieopłacalne do naprawy.

Oczywiście nie można utylizować sprzętu bez sprawdzenia, jest szereg czynności, których naprawa jest ekonomicznie uzasadniona.

Najczystsze naprawy w serwisie to uszkodzenia w zasilaczu, wymiana pamięci lub oprogramowania. Możliwa jest tez wymiana uszkodzonych listw LED w podświetlaniu matrycy.


porozmawiaj na ten temat: Forum dyskusyjne

Naprawa telewizorów LCD